In Danone is geen plaats voor fouten

Gisteren kreeg ik telefoon van een vriendelijke dame van ManPower. Ik mocht gaan werken bij Danone! Geinig, geinig, geinig, dacht ik. Dus ik deze morgen om 5.45 als een veer uit m'n bed gesprongen, nog een beetje overgebleven verjaardagstaart - schaamt u, degenen die 10 augustus vergeten, schaamt u diep! - gegeten en met een broodtrommeltje, gevuld met m'n boterhammetjes met kaas en salami voor 's middags, naar het Danone-complex geracet. Eenmaal daar eengekomen mocht ik al meteen de toer van het gebouw maken om bij de fietsenparking te komen, ik mocht me zelfs een stuk of 3 keer kenbaar maken als géén terrorrist zijnde!
Maar goed, dat was allemaal nog niet het beste stukje. Jaja, het wordt spannender!
Eenmaal binnen keek de verantwoordelijke es goed naar mij en ik zag hem gewoon denken: die geef ik een belangrijk taakje. Geen wonder dan ook dat ik mocht checken of de dekseltjes wel goed op de potjes Danio zaten. Met een brede grijns en een opgezette borst kwijtte ik me dan ook van m'n taak: doosje per doosje nauwkeurig inspecteren en moord en brand beginnen schreeuwen als er een dekseltje ontbrak zodat iedereen goed wist wie er waar fouten had zitten maken. In een bedrijf als Danone is geen plaats voor fouten. En ze hadden er goed aan gedaan mij die eruit te laten ziften. Al snel was dit werk gedaan en nadat de rondgeslingerde potjes Danio waren verwijderd - soms was er meer dan schreeuwen nodig om m'n punt duidelijk te maken - zette de verantwoordelijke me aan het werk in een hoge sector.
Wegens mijn hoge betrouwbaarheid mocht ik nu zelfs met geld omgaan. Kortingsbonnen plakken op potten Vitalinea 0% , dat laat je niet door iedereen doen. Er passeerde wel 500€ aan korting door deze handjes en niets heb ik gestolen, niets! Dat was heel wat Vitalinea 0% geweest hoor! Maar goed, ik plakte lustig kortingetjes op de potjes, terwijl ik voelde hoe de rest afgunstig naar me keek. De pottentoedoeners en de checkers, de vorkliftrijders, de etikettenplakkers. Gepeupel.
Al snel was het echter pauze en tot mijn grote vreugde was er een ruim GRATIS assortiment Danone-productjes voorhanden voor de hongerige werknemer! Onder het slaken van zachte gilletjes ben ik dan ook een proefmarathon begonnen, van Danette Speeltijd tot Actimel Kersensmaak. Met een glaasje water en een verzaligde glimlach.
Goed, mooie liedjes duren niet lang en al gauw stond ik weer aan m'n kortingsbonnen. Gelukkig had ik ze nageteld zodat ik kon zien dat er eentje van de 572 verdwenen was! Ik haalde er meteen de verantwoordelijke bij, die me vervolgens koeltjes wees op het bonnetje aan m'n voet. Ietwat beschaamd heb ik dat dan rap weggeplakt, maar volgens mij heb ik toch m'n devotie laten zien, want even later werd ik weer gepromoveerd. Tot Actimelknijper! Wat een eer, wat een eer, ik zat weer in de foutensector! Ik kreeg doosjes Actimel aangereikt die ik aan stukken mocht rijten om vervolgens in de flesjes te knijpen en zodoende slecht vastgemaakte dekseltjes op te sporen. Er was me gezegd dat het niet heel hard hoefde, maar "In Danone is er geen plaats voor onzekerheid" zei ik, waarop ik keihard in een potje Actimel Aardbei kneep, om zo aan te tonen dat beter de werknemer naast me vol Actimel hing dan een gewone klant. Die bepaalde collega had achteraf wat extra overtuigingskracht nodig om mijn actie te begrijpen, maar nadat ik het hem nog een paar keer had getoond begreep hij de noodzaak van stevige potjes Actimel en respect voor je medewerker. Alsook het belang van een droge broek, want 5 flesjes Actimel drogen zo snel niet.
Nu goed, na al het vrolijk rondrennen met lekke flesjes Actimel om er de foutenmaker mee op z'n gebreken te wijzen, kwam er uiteindelijk een einde aan de dag. En daar stopt voorlopig mijn Danone-avontuur.
Maar als het van mij afhangt ga ik terug.
In Danone is plaats voor mij.