Als ik naar huis fiets op een voorzichtige lentenacht

Als ik naar huis fiets op een voorzichtige lentenacht
Dan hangt er in de lucht
een belofte op sterren
De nacht geurt naar schoonheid
Her en der doorspekt met houtvuur

Mijn fiets kraakt en piept, maar ik hoor het niet
In m'n oren fluisteren zangers uit vervlogen tijden
liedjes die het lelijke overstemmen
En ik neurie zachtjes mee
Want niemand hoort me

Er zijn geen auto's op de weg
en rondom me is er enkel het oker van de straatlantaarns
dat alles tot een foto maakt
Een sepia-afdruk van een wereld
heel anders dan die van overdag
een stomme film waar ik even in figureer
Passerende fietser, nu

En enkel jij in m'n hoofd
Jij, jouw, je hele, volmaakte gij
en ik
Hoe we hier samen konden liggen in deze
nacht net koud genoeg
om bij elkaar warmte te zoeken