Soms ben ik een ridder

Ik ben een ridder. Ik rust niet, ik rijd door. Op mijn trouwe ros, Magis X200, zwerf ik door de bossen van de berg Heikant, op zoek naar deernen in nood en hulpbehoevenden. De riddercode is mijn wet, God mijn aanvoerder.

Woensdag 20 augustus 2008. Ridder Dries schrijdt door de lange hallen van zijn kasteel. Vermoeid denkt hij terug aan de vele queestes uit het verleden. Velen ervan zijn mislukt, zoals het bij een schaak- en gezelschapsspelen club gaan. Maar dat is niet erg, ridder Dries is een man van woorden, niet van daden. En al bij al zijn dat soort dingen geen riddermateriaal, een ridder is geen nerd. Maar een nieuwe queeste heeft zich intussen opgedrongen aan onze held. Het nieuwe jaar komt eraan, dus zit hij met een probleem: het wordt tijd om een sport te gaan doen. Een ridder moet ook aan zijn fysiek denken. De ridder zit vol ideeën en vertelt ze vol overgave aan zijn trouwe verwanten:
bij een improvisatieclub gaan
hiphopdansen, maar niet het meisjesachtige, het coole, voor ridders
tennissen
kung fu
En niet te vergeten: parkour.
Maar ach, onze ridder wordt niet begrepen door zijn familie. Edoch, een queeste is een queeste, dus haast hij zich naar buiten, alwaar de dappere man parkour zal leren. Op zijn eentje. Een ridder kan dat. "Aanschouwt mij ende zijt verbaasd", schreeuwt hij, waarop hij zich van het muurtje in de tuin stort en in een oorverdovend geraas van klengelend ijzer neerkomt. "Een beginnersfoutje, meer niet!", schreeuwt hij nogmaals en daar gaat hij al weer. Ditmaal kiest de ridder voor het gras onder het bergje in zijn kasteelhof en met een woeste schreeuw springt hij naar benee. Gefaald, wederom, maar nog brengt het hem niet van z'n stuk. Met gedeukte borstplaten en een akelig spannend kuras rolt en rolt hij.
Dan besluit onze held het weer wat hogerop te wagen. Van de berghelling springt hij, rolt hij, de perfectie nabij, tot daar plots hetgeen gebeurt dat er al lang onvermijdelijk zat aan te komen: Hydra, de trouwe viervoeter van de heldhaftige ridder, beslist dichter bij haar meester te komen. Een voet raakt haar vol in de rug, waarop Dries zich genoodzaakt ziet te stoppen. Voorlopig moet deze ridder even rusten. Maar morgen is er weer een dag, en daarna weer een.
Beeft wereld, beeft, want ridder Dries rolt in zijn tuin!