De Danone-werkplek is een gevaarlijk oord: naast onstabiele paletten, verraderlijk trappen en immer alerte ploegbazen krijg je er dagelijks te maken met nog veel grotere verschrikkingen. Zo is er het losse dekseltje, de slechtplakkende sticker of, ieders grootste vrees, het onvolledige pakketje. Velen heb ik zien sneuvelen door de handen van deze booswicht, veel te veel.
Gelukkig heb ik veiligheidsschoenen aan. Getest door mijzelf en vrienden met een baseballbat. En een hamer. Want wat is er nu leuker dan op je eigen voeten meppen met een zware hamer en geen pijn voelen?
Maar op de werkvloer is het niet alleen gevaar dat op de loer ligt. Soms worden we beslopen door iets heel anders. Liefde, l'amour,...
Echte schoonheid is zeldzaam, zegt men. En wie het vindt mag zich gelukkig prijzen. Wie zou zich dan ooit voorstellen dat men zoiets in een plek als Danone kan tegenkomen?
Zoals ze naar me kijkt van de overkant de zaal, zoals haar handen stilvallen wanneer m'n ogen de hare vinden. En hoe dan even alle zorgen verdwijnen. 's Morgens kan ik haar stem al horen galmen, die ongelooflijke rauwe, sexy stem van haar. Dan ril ik even en ga door. Het is makkelijk werken nu. No stress. Mary-Lou, m'n Dano-prinses.
Later zetten we dan deksels op potjes, of plakken we stickers. Hoe haar handen bijna de mijne raken, hoe ze vloekt op haar slechtplakkende stickers of me op de vingers tikt vanwege m'n slechte plaatsing...Hoe kan ik me ook concentreren, Mary-Lou? Laat ons de stickers vergeten en dansen door de hal. Maar ach, wat denk ik nu toch? Nooit zal dit gaan, stel je voor dat iemand het ziet! De schande zou ondraaglijk voor je zijn, koningin van de werkvloer. Want ik ben maar een contractmedewerker, metselspecie ...
En jij, een fundament, Dano-royalty.
(Hier en daar karamellenrijmpjes, ik weet het, maar kom, het moest hier en daar wat rijmen en het wilde niet helemaal vlotten)
Posts
7 maanden geleden
4 opmerkingen:
mooi!!!!
Waren je examens tweede semester goed?
je anonieme aanbidster
no censuur mary-lou staat voor tine =)
eventjes voor de duidelijkheid:
Mary-Lou bestaat en is een gezet, klein, mentaal achterstaande vrouw van in de 40.
Moest je het nog niet doorhebben: dit postje was een beetje voor te lachen;)
Elias had het door!
(Shakespeare deed iets gelijkaardigs in z'n sonnet 130, en ook Anthonis Derooveres 'Sotte Amoureusheyt')
Bij het lezen van dit bericht werd ik door pure nostalgie overmand...
Ik voelde opnieuw hoe de koude werkomgeving me steeds weer overmeesterde, hoe de geur van Actimel mijn neusholte vulde en hoe kleverig de stickers met steeds dezelfde winnende code aanvoelde.
Voor zij die er nog aan twijfelen, Mary-Lou bestaat inderdaad echt en is nog véél erger dan Dries ooit had kunnen beschrijven ;)
Heldhaftige ridder, nogmaals bedankt om me jou pull te lenen, toen mijn lichaamstemperatuur zich, tijdens het stickers kleven op Vitalinea potten van een halve kilo, bijna tot nul had gereduceerd.
Je collega van je eerste Danone-werkdag :)
Een reactie posten