gevaarlijke beesten in den hof!

Aan één bericht had ik niet genoeg, want er is nóg nieuws! Ja, 't is allemaal een beetje ik-gericht momenteel, maar kom, misschien zijn al m'n lezers toch maar voyeurs en ik heb geen zin iets pseudo-intellectueel te schrijven. Parels voor de zwijnen nondedomme!

Goed, vergeet dat laatste maar, wees liever vertederd bij dit:

Onze nieuwste aanwinst, Hydra, van hetzelfde ras als ons Amber, maar nog nét ietsje jonger. Ons moeder had nochtans al zo vaak geroepen dat ze nooit meer een hond wou, omdat die beesten uw huis vuil maken en lawaai maken, komen ze ineens gisteren thuis met dit petotterke! Omdat het een verrassing was heb ik natuurlijk niet de naam kunnen helpen kiezen en ja, wat gebeurt er dan: dan krijg je zoiets als "Hydra". Een mooie naam, ik ben er tevreden mee, maar ze hadden zich wel wat vergist wat etymologie betreft. "Een zeeslang", zei ons mama. Sorry dat ik je uit je droompjes moet halen mammie, maar dat was Scylla. Hydra was een zevenkoppig monster dat te land leefde, koppen bijgroeide als je er afhieuw. en o ja, Hercules heeft het beest z'n strot dichtgebrand. Hoezee, een naam met geschiedenis! Maar de naam Scylla heeft ook z'n achtergrond hoor! Dat was oorspronkelijk een bloedmooie nimf, maar zoals gewoonlijk hebben de goden het voor het arme dutske verpest. Glaucus, een zeegod werd verliefd op d'r, ging te rade bij Circe,een tovenares, en vroeg haar om een liefdesdrankje. Circe was echter jaloers en vergiftigde Scylla, die veranderde in het beest dat ze nu is.(voor het volledige verhaal verwijs ik u graag door naar om 't even welke mythologiesite) En daaraan dacht ons mama dus wanneer ze dat snoetje zag!
Even ter verduidelijking:
Scylla Hydra
De echte Hydra

Nu goed, genoeg cute foto's gepost! Eigenlijk is het een rotbeest. ik heb net de hele voormiddag erop moeten passen. En geloof me, dan ben je blij als het ding eens rustig ligt te slapen. Ik moet leren verdorie, en maar rondtjoefelen en naar m'n broekspijpen happen en aan m'n teentjes knagen. Eén ding had m'n vader me op het hart gedrukt: als ze wakker wordt, laat ze buiten plassen. goed, mevrouw wordt dus wakker, ik ga ermee naar buiten, staat ze daar wat rond te zien en te niksen, gaat ze maar weer naar binnen. Ik denk "Vlotjes gegaan" en ga weer naar de boekjes. En wat krijgen we natuurlijk een tijdje later? Jazeker, de dweil hangt intussen buiten te drogen.
Een tijdje later had ze teveel energie en moest ze weer naar buiten. En je moet erbij blijven want ze kan wel eens van de trap donderen! Dus ik mee naar buiten, in 't begin vertederd toekijkend hoe ze door planten springt en mama's bloemen vernielt. Heel het huis rondgaat. Alles probeert op te eten. Maar niet terug naar binnen wilt waardoor ik ongelooflijk lang moet zitten niksen. Zich gedraagt als een hond met ADHD. Serieus, dat beest heeft echt ADHD. Knauwt ze op een stokje de ene seconde, zit ze de volgende uit te schuiven op de trap. Dan zit ze weer naar m'n broekspijpen te springen en huppakee, in de zak met mest aan 't grabbelen.
En ze herkent haar eigen naam nog niet, dus ze roepen om binnen te komen is een gedoe. Nee, dan slaapt mevrouw liever buiten, waar ze niet mag. Ons vake had de meest expressieve gekozen, zei ie. Ik kan het me al helemaal voorstellen: binnenkort twee van die kalven in onze gang. We gaan amper nog kunnen bewegen!:)

Puppy's zijn schattig en al, maar vermoeiend, amai...
En als extraatje en om te vergelijken en duidelijk te maken dat ze nog leeft: ons Amber