Maten, makkers, Antoine van de Capelle

Zoals sommigen misschien al gezien hadden, was de naam van m'n blog tijdelijk veranderd naar "Dries Rent", kwestie van in thema te zijn met het grote evenement van die moment: de 24-urenloop. Dagenlange training werd aan de grootste test van allen onderworpen tijdens deze afmattende marathon van het studentelijke kunnen en houzee, we hebben (bijna) getriomfeerd!

Ondergetekende rende dit jaar niet voor VTK, maar voor Pedal, de peda-alliantie, een kleine maar dappere loopgroep. En al deden we nog zo ons best en scholden we zo hard we konden op concurrenten, de boertjes van LBK en de beurskrashers van Ekonomica hebben toch bezit weten te nemen van de derde en vierde plaats. Soit, het zij zo, laat hen maar teren op deze tijdelijke overwinning, ik was toch blij over onze vijfde plaats en mijn persoonlijke prestatie (16 toeren en een pijnlijk rechterbeen!).

Maar we zijn aan 't afdwalen. Immers, waar gaat het hier over? Juist ja, Dries rent niet langer, Dries denkt weer. En laat het nu net lukken dat ik een bedenkseltje heb op de moment. Volgt u me even mee:

Meten en maateenheden

Het SI-stelsel, wie kent het niet? meters, kilogrammen, candela's, allemaal goed en wel, maar er zijn toch leuker maten in het universum? En duidelijker vooral? Zo sprak mijn prof Informatieoverdracht en -verwerking (Antoine van de Capelle, mijn muze van de dag) vandaag over vermogen als een aantal strijkijzers. Nou, dat is klare taal! Daar weet je mee wat je in huis haalt! Een zonnepaneel: 1 a 2 strijkijzers, een generator: 10 strijkijzers, ik zeg maar wat. Daar weten wij Belgen raad mee! Weg met de Watt, leve het strijkijzer! We kunnen het zelfs nog verder trekken en deze vrij vrouwelijke maat vermannelijken door het, zeg maar, over aantal boormachines te hebben, of aantal grasblazers. En nu we toch bezig zijn, kunnen we dan niet beter meteen ook kilocaloriën vervangen door aantal minuten vermoeiendheid? Wie kinderen heeft, zal deze aanpassing zeker appreciëren!

Een nieuwe eenheid

Deze uiteenzetting over maateenheden brengt me meteen weer op een volgend puntje: er is namelijk nog een maateenheid. Een die ik wel es durf te gebruiken, maar voorlopig lijk ik niet veel enthousiastelingen te kunnen vinden. Op de scouts houdt men er af en toe dan ook van mijn manier van meten in twijfel te trekken en er mopjes over te maken. Maar laat u dat niet tegenhouden wanneer ik u voorstel aan:

het Driezeke!

Deze multifunctionele maat is goed op weg een nieuw begrip te worden in de bouwsector. Altijd bij de hand (tenminste als je Dries heet), makkelijk te meten en, nogmaals, multifunctioneel! Laat me u aan de hand van een voorbeeldje even het gemak van het Driezeke tonen: stel, u heeft een aardig kacheltje gekocht, maar wil graag de dimensies ervan weten. Heel simpel, u legt uw Driezeke ernaast en hopla, u heeft meteen de lengtematen. Voor het gewicht is een eenvoudige test ook voldoende, het Driezeke is immers ook een gewichtsmaat! Wilt u graag weten hoe hard het kacheltje brandt? Dat kan het Driezeke voorlopig nog niet zeggen, want een Driezeke verbranden is niet zo goed voor het milieu... Plus het doet pijn... En dan is mama boos omdat mijn kleren kapot zijn...

Maar goed, u ziet: multifunctioneel en altijd bij de hand!

Waargebeurd

Laat ik tot slot een waargebeurd voorbeeld geven uit het leven van Elias en Maria over hoe meten en maateenheden een belangrijk deel van het leven uitmaken.

"Hou je nog van me, zoet?", vroeg Maria.

Vandaag aten ze varkenslapjes met geraspte wortelen. Voor alle veiligheid had Maria de sauskom vastgelijmd aan het sausbordje. Je wist maar nooit met Elias. Aan de kapstok hing nog steeds z'n jas met kippenveren aan en z'n kippenmasker, in z'n arm nog steeds de kogel uit de tweeloop van de boer aan de overkant, de onbegripvolle vlerk.

"Tuurlijk, Maria, tuurlijk"

Even was het stil op het getik van Elias' vork na, die probeerde een lastig reepje wortel te pakken te krijgen. Toen viel het plots stil.

"Hou jíj eigenlijk nog van me?"

"Natúurlijk, lieve!", zei Maria iets te enthousiast.

Elias boog zich voorover over tafel en vouwde z'n handen bij elkaar onder z'n kin, alsof hij over iets nadacht. 

"Hoevéél hou je dan van me, Maria?"

"Nou, heel veel.", zei Maria, "Meer dan van ieder ander."

"Jaja, maar hoeveel preciés, Maria? Hoeveel preciés?"

"Hoe bedoel je nou, hoeveel precies?"

"Wel", zei Elias en hij boog zich nog wat meer over tafel, "zie je deze worteltjes? Voor jou zijn het er misschien niet veel, maar voor een arm negertje is het misschien wel een fortuin aan worteltjes! Wat is veel dan uiteindelijk, wat is veel?"

"Ik volg je niet lieverd. Kan je misschien eve-"

"En als dat negertje dan nog vriendjes heeft Maria, die óók honger hebben? Hoeveel worteltjes heb je dan? Wel, ik zal het je zeggen, het zijn er niet veel, het zijn er niet weinig, het zijn er drieëntwintig! Drieëntwintig worteltjes, Maria! Geen meer en geen minder, ik heb ze geteld! En of je nu jezelf bent of een neger, Maria, het zullen er drieëntwintig blijven."

Maria keek nogal hopeloos van de schaal met worteltjes naar haar man en terug, maar nog steeds kon ze hem niet goed volgen. Nog voor ze tijd had om Elias te wijzen op het feit dat er helemaal geen negers woonden in Hoekebeke, begon die weer:

"Hoeveel dus, Maria? Hoeveel hou je van me?"

Maria twijfelde even, krabde achter haar oor, zocht in de ogen van haar man naar een tip.

"...25 meter?", gokte ze.

Elias' ogen klaarden op. 25 meter, tjongejonge, dat was meer dan hij had durven hopen! Opgetogen sprong hij recht. 25 meter, 25 meter, dat moest hij Hannes gaan vertellen! Hij zoende Maria vol op de mond. 25 meter, daar was hij iets mee! Andere mannen hadden er het raden naar, maar hij, Elias, wist waar hij aan toe was! Tjongejongejonge!25...

Elias stormde de deur uit, rende wat rond, raapte een steen op en legde die aan de overkant van de straat.

"25 meter, Maria!", riep hij, "dat is helemaal tot hierzo!" Blij als een kind rende Elias van de steen naar Maria en terug. Wat was dat toch ver!

"Zie je die boom daar, Maria? Jij houdt meer van me dan ie hoog is! En die heg, die is ook te kort! En de waterput, die is minder diep!"

Elias had intussen z'n lintmeter bovengehaald en mat alles op dat hij kon vinden, begeleid door enthousiaste kreetjes als hij iets kort genoeg vond. Toen hij uiteindelijk moe geworden was, kwam hij weer aan tafel zitten, waar Maria intussen de varkenslapjes had opgeruimd.

"Je bent een prachtvrouw, Maria", zuchtte Elias.

"En wat die worteltjes betreft, hou ze maar, negers zijn geen konijnen."

En zo huppelde Elias weg, aan ieder die het wilde horen vertellend hoeveel zijn vrouw van hem hield, helemaal tot aan het asielcentrum waar hij een bedelaar zijn 23 worteltjes gaf.