Terug naar de banken

Oh bah, de vakantie is voorbij. Na een fijne week vakantiecursus is de desillusie compleet: van chille dagjes, weinig denken worden we meteen weer in de leeuwenkuil geworpen. Ik heb me het voornemen gemaakt elke dag met de fiets naar school te gaan nu, een dikke 15 km twee keer per dag. Het kan misschien stom lijken als ik net zo goed met de trein kan, maar om eerlijk te zijn is dit juist één van de leuker dingen aan naar school gaan. Lekker in beweging, met een leuk deuntje in je oren, je helemaal jeugd voelen en geen stomme pendelaar, er gaat niets boven. Maar het schoolvolgen zelf, 't is geen pretje. Te horen hoeveel andere mensen in de vakantie leren terwijl jij je eigenlijk gewoon amuseert, ik word er echt pisnijdig van wanneer mensen altijd maar beginnen over hoeveel werk we hebben. Waarom je zorgen maken over werk dat je nog zal krijgen? Het zorgt enkel voor kopzorgen. Soms ben ik blij dat ik slecht ben in vooruitdenken als ik rondom me kijk.
Terug uit een curus komen heeft rare gevolgen. Sommige van m'n hobby's verlies ik, andere krijg ik bij. Schaak? verleden tijd! Ik ga me op scouts richten nu. En tektonic(als ik het nu maar juist geschreven heb)! Binnen de kortste keren ben ik king of the dancefloor, let op m'n woorden!
Ik heb problemen met hobby's lange tijd volhouden: als ik net met iets begin en ik het leuk vind, ga ik er meteen zoveel mogelijk over proberen bij te leren. Maar dan kom ik steeds onvermijdelijk bij hetzelfde terecht. Er zijn twee mogelijkheden: ofwel ontdek ik dat er een manier is om er heel goed in te worden of zelfs onverslaagbaar. Dan verlies ik meteen m'n interesse omdat de sport/ het spel dan meteen alle charme voor me verloren heeft. De deerne is veranderd in een om te kopen hoer, om het plat te zeggen. Maar de andere mogelijkheid is niet veel beter: als ik ontdek dat ik nooit beter zal worden of dat het heel veel tijd zal vergen, word ik het net zo goed beu. Een beetje gezonde competitiegeest verdraagt geen verlies!

Teksten blijven verwarrend vandaag. Maar goed, twee weken in 40 lijnen gieten, da's biografenwerk, geen Driezenarbeid