We hebben elkaar even niet gesproken, ik weet het, je hoeft niet boos te zijn. Het spijt me van klein zakschriftje, die fout zal ik niet nog eens maken. Ik ben slechts een schrijver,geen perfecte mens hoor! Ze was zo draagbaar, schat! Maar ik heb mijn fouten ingezien, ik zal beter zijn nu. Ja, ik weet dat je vertrouwen geschaad is, ja, ik weet dat het niet mooi van me was en ja, jij bent de enige voor me. Dat weet je toch?
Laat me je toch weer vastpakken, ik zal voorzichtig schrijven. Zie je, ik heb zelfs een nieuw kleurtje gekocht voor je, paars lijkt je dat niets? Kom, doe niet zo afstandelijk, ik beloof dat ik niet te hard zal drukken op de puntjes. Weet je niet meer wat een lol we gehad hebben toen ik voor 't eerst een vraagteken op je schreef? Hoe scheef die eerst stonden? Dat gaat nu toch al een pak vlotter, vind je niet? Kom op, doe niet zo flauw, ik beloof je dat ik niet meer zal proberen om met vulpen op je te schrijven. Ik was jong en onbezonnen, ik dacht niet na, vergeet het toch.
Ja, ik vind je nog steeds een mooie uitgave, dat weet je toch? Je cover is er alleen maar mooier op geworden met die kreukjes erin. En ik vind die streepjes op je zijkanten juist mooi! Die gekke vlekjes op je rug zijn precies wel nog niet weg, zie ik?
Sorry, sorry, ik zal het er niet meer over hebben! Wat ben je toch lichtgeraakt! God, zeg...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten