de eerste schooldag

Na een zestal weken examens gemengd met vakantie is het moeilijk weer gewoon naar school te gaan.
Zo drong zich deze morgen weeral een eerste schooldag aan me op. Niet eens met een aangenaam radiomuziekje (want de geniepigaard had me in de steek gelaten) maar met een zachte moederstem die me, weliswaar een halfuur nadat ik al uit m'n bed had moeten zijn, verbaasd vroeg of ik niet al bijna m'n trein moest hebben.
Al bij al kwam dat nog goed, mijn nieuwe professor voor wie ik nog een koosnaampje moet bedenken deed of hij niet merkte dat ik tot helemaal vooraan moest lopen voor een zitplaatsje. Gezellig, zo vlak voor de neus van je leerkracht.
Maar nu komt het ergste! ik heb het al eerder gezegd: binnen de KUL denken ze blijkbaar dat mensen enthousiast worden als je ze uitdagingen voorschotelt. Nou, da's bij mij niet helemaal waar. Driezen worden enthousiast als ze een uitdaging voorgeschoteld krijgen waar ze een eind aan kunnen knopen en waar ze leuke dingetjes mee kunnen doen. Driezen worden niet enthousiast van auto's op hellingen laten rijden. Althans, niet op een eerste schooldag. Gun me wat rust, ik wil nog wat dagjes geloven in de vakantie.