Skireis: 10 leuke dingen om te doen op een bus huiswaarts wanneer de rest wil slapen

1.  lachen met mensen die in genante situaties zijn beland in hun slaap
2.  saaie mensen die zelf niet genant gaan liggen, een beetje helpen
3. plechtig voorlezen uit het kama sutra zakhandboek
4. elk ander die in het kama sutra zakhandboek wil lezen een viezerik noemen
5. tot in den treure vis-boem-bottel spelen
6. filmkijkers wijzen op groenten en fruit die later nog een belangrijke rol in de film zullen spelen
7. om  22.45 luidop vermelden "Het is nu 22 uur 45 en ik slaap nog niet!"
8. het voorgaande elk vol uur herhalen, of elke vijf minuten als je je dapper voelt
9. zelf erg goed tegen lawaai kunnen doordat je kan slapen met een mp3-speler aan
10. rustig doorslapen wanneer mensen je proberen te 'bedanken' voor alle pret die je hen 's nachts bezorgde

Skireis: een heldenverhaal

Je kent me, ik sta altijd klaar om een ander te helpen. Zo ook de voorlaatste dag van de skivakantie. Uitgeslapen stond ik aan de deur van Bicgeklik en Hete Zwoele en, aangezien ik toch wat energie over had, bood ik hen aan te helpen met de opruim. Veel was er niet meer te doen, bleek, maar gelukkig was er nog één ding waarmee ik kon helpen: het pedaalemmertje moest dringend geleegd. Dat moesten ze me geen twee keer zeggen. Vlot hief ik het vuilnisvatje op en droeg het naar buiten, op weg naar de gepaste afvalbakken. Recycling draag ik hoog in het vaandel. Na enkele spannende momentjes op de trap in verband met een nogal vlugge Hollander en een wankel emmertje, kwamen we bij de containers. Grote, ronde afvalbakken met een gat in om je vuilnis aldus erin te lozen. Kwiek hief ik m'n pedaalemmertje op en met een snelle beweging van de pols, begon het vuilnis al snel te stromen richting bestemming. Wat bleek nu? In pedaalemmertjes zit een tweede emmertje, geniepig verstopt onder het vuilnis. Voor het gebruiksgemak, zou een verkoper je wijsmaken. Om Driesjes te pesten, zou de ingenieur toegeven. In ieder geval, naast het vuilnis koos ook het verborgen emmertje doodleuk voor een enkeltje vuilnisbelt en daar stond ik dan beteuterd te kijken naar een wit emmertje temidden van een hoop GFT, oude dozen en ander leuks. 

Maar ik zou ik niet zijn als ik daarbij zou blijven stilstaan. Dapper ging ik de berg af, op zoek naar een geschikt hulpstuk om het verloren emmertje terug boven te halen. Een jong boompje was zo vriendelijk om, vrolijk krakend, mij één van z'n groene takjes te ontlenen. Onder het toeziend oog van Bicgeklik en Hete Zwoele ging ik vervolgens in het gat van de container liggen, teneinde met mijn tak het emmertje weer boven te halen. Dit bleek echter niet voldoende, dus even later moest ik met enige schroom aan beide vrouwen vragen mijn benen vast te houden, om mij zo de mogelijkheid te verschaffen nog dieper te penetreren in de diepten van de afvalcontainer. Gelukkig bleken zij sterk genoeg om mijn machtige gewicht aan spieren en botten te dragen en viel ik niet voorover. En het is dan ook zo dat ik, met benen in de lucht geheven en half mijn lichaam in een stinkende afvalcontainer, het witte emmertje en daarmee de waarborg van de twee vermelde jonkvrouwen redde. Na een vriendelijke groet aan wat toeschouwers toog ik weer op weg, op naar een volgende hulpbehoeftige. Zo ben ik, altijd klaar om iemand te helpen

Skireis

Ik ben terug van skivakantie. Examens gedaan, skipakje uit, ik ben weer helemaal klaar voor het echte leven!

Eigenlijk is het me nog nooit gelukt iets te schrijven over een vakantie, dus dit is zo'n beetje een unicum. Er gebeurt ook altijd zo veel, en uiteindelijk is het altijd maar over jezelf vertellen. Om het een beetje leuk te houden, ga ik het dan ook wat speciaal aanbrengen. Want naast de ontdekking dat ik blijkbaar niet snel moe word en dat ik zo'n beetje de enige ter wereld ben die 'een onderlijfke' een waardig kledingstuk vind, belangrijk voor een goede nachtrust,  is er nog heel wat gebeurd!

Uiteindelijk is het wat veel geworden, dus heb ik het verspreid over een aantal berichten. Veel plezier ermee!

Liefste dagboek

Liefste dagboek,

We hebben elkaar even niet gesproken, ik weet het, je hoeft niet boos te zijn. Het spijt me van klein zakschriftje, die fout zal ik niet nog eens maken. Ik ben slechts een schrijver,geen perfecte mens hoor! Ze was zo draagbaar, schat! Maar ik heb mijn fouten ingezien, ik zal beter zijn nu. Ja, ik weet dat je vertrouwen geschaad is, ja, ik weet dat het niet mooi van me was en ja, jij bent de enige voor me. Dat weet je toch?

Laat me je toch weer vastpakken, ik zal voorzichtig schrijven. Zie je, ik heb zelfs een nieuw kleurtje gekocht voor je, paars lijkt je dat niets? Kom, doe niet zo afstandelijk, ik beloof dat ik niet te hard zal drukken op de puntjes. Weet je niet meer wat een lol we gehad hebben toen ik voor 't eerst een vraagteken op je schreef? Hoe scheef die eerst stonden? Dat gaat nu toch al een pak vlotter, vind je niet? Kom op, doe niet zo flauw, ik beloof je dat ik niet meer zal proberen om met vulpen op je te schrijven. Ik was jong en onbezonnen, ik dacht niet na, vergeet het toch.

Ja, ik vind je nog steeds een mooie uitgave, dat weet je toch? Je cover is er alleen maar mooier op geworden met die kreukjes erin. En ik vind die streepjes op je zijkanten juist mooi! Die gekke vlekjes op je rug zijn precies wel nog niet weg, zie ik?

Sorry, sorry, ik zal het er niet meer over hebben! Wat ben je toch lichtgeraakt! God, zeg...