Croaçhe

U kent het fenomeen vast wel:
U bevindt zich op een familiefeest of fuif, en alles gaat goed buiten één miniem probleempje: U kent niemand!!
Terwijl u zich daar staat af te vragen hoe men u ooit verleid heeft hiernaartoe te komen, blijft uw ongemak groeien. Die ene vriend die u had meegevraagd is allang verdwenen in de mensenmassa en u kijkt wat hulpeloos om u heen. En wat gebeurt er? Natuurlijk, u had het kunnen voorspellen: u begint te praten met de eerste de beste aardig uitziende, rustige feestganger. Op zich niets mis mee, tot we bij de kritieke vraag komen: waarom is het toch allemaal nodig die mensen aan te spreken en te praten over dingen zonder enige aanleiding?
Tot voor kort zou je als reden moeten noemen: omdat-het-nu-eenmaal-saai-en-ongemakkelijk-is-gewoon-te-staan-en-ik-niet-als-een-asociaal-iemand-wil-overkomen-
waardoor-ik-dus-liever-praat-met-mensen-die-ik-niet-per-se-interessant-vindt-maar-die-me-wel-een-gevoel-van-belang-geven.
Lang woord, ik weet het!
Maar niet getreurd, er is een oplossing! Onlangs zaten ik en Loranne met hetzelfde probleem en we hebben daar meteen een mouw aan gepast. Vanaf nu zullen we het dus hebben over croaçhe zijn of niet-croaçhe zijn in plaats van dat ellenlange woord. Enige voorbeelden zijn:
"Jaja, de Stefaan, wat is ie weer croaçhe vandaag" of:
"Goh, al dat idioot geklets, zo croaçhe ben ik niet!"

U ziet, de Nederlandse taal staat nergens voor stil