de klucht van lightcola

Vandaag heb ik voor de eerste keer een blikje light-cola, aka Coke Zero gekocht. Ik was op zoek naar een verfrissende zoetigheid en daar was ie: cola zonder suiker. Het is zoals de reclame het zegt: alle smaak van cola maar geen suiker! dus geen slecht gevoelens!
Nu is er iets grappigs aan de hand met light-producten de laatste tijd. Neem nu een blikje van die befaamde Coke Zero: kijken we even naar de ingrediënten zien we:
-koolhydraten: 0 g
-waarvan suikers: 0 g(grote verrassing!)
-vetten: 0 g
-waarvan verzadigde: wederom 0 g (megasuperverrast gezichtjeuh)

En dan plots, als ware het tovenarij, tóch 100 en zoveel caloriën! Waar steken ze die in weg, vraagt u zich af. Geen idee, buiten als u de calorie-inhoud van al die gekke Griekse namen in de ingrediënten kent. En weet u waar al die zoetigheid vandaan komt zonder suiker? Wel, het kan Coca Cola worst wezen of u het weet, als u maar weet wat er allemaal níet in zit.
hoogstwaarschijnlijk is het toch weer een kankerverwekkende stof en dan weet u het toch liever niet.

Dus, het is duidelijk: men hoeft niet meer te zetten wat men in z'n lightproductjes steekt, als we allemaal maar heel goed weten wat er níet in zit. Kwestie dat we zeker zijn van wat we kopen:)

Analyse

Na die serieuze praat moet ik toch wel eventjes een zinlozer bericht kunnen zetten.
Hierbij verkondig ik de wereld dus mijn haat voor het vak analyse. Op zich misschien een aardig vak, buiten 't feit dat het retesaai is, maar om dat te leren met een cursus die gemaakt lijkt te zijn voor een of andere specialist codetaal, daar zakt me de moed toch volledig in de schoenen. Kun je nagaan, per vijf pagina's tekst lees je misschien 20 zinnen, maar krijg je wel eventjes hopsa een 50-tal wiskundige tekens voorgeschoteld. Van ondoorzichtig taalgebruik gesproken... Ja, daar spant D*ckx toch wel de kroon.
Voor mijn part mogen ze die cursus wegsteken in een epsilonomgeving en een paar goeie differentialen uit zene metriek trekken, want miljaar, binnenkort haal ik gewoon m'n boeken uit het zesde middelbaar weer boven.
Gelukkig is er Lutgardje Beernaert om ons uit de nood te helpen. Ludgardje, ik werp u op als redder van de analysekneutjes!

Ík

Af en toe denk ik na over dingen.
Zoals over waarom een mens zo graag graag gezien wordt. Waarom ik niet graag teveel uit de pas loop of waarom ik me aantrek wat anderen zeggen. Uiteindelijk is "ik" toch niet meer dan wat ik zelf denk en voel?
Maar hetgeen uiteindelijk van me zal overblijven is niet de "ik" die ik me voel. Het is de "ik" die mensen zien. Het is de flaterende, vreemde ik die we niet herkennen op foto's, die jongen met z'n slechtgeknipte haren en z'n etiket dat uit z'n trui bengelt. Het is die belachelijk hoge stem op bandopnames, die idiote blik op foto's, die domme zinnen op papier.
Wie ben ík dan eigenlijk?
De gabber die wel eens durft vechten en elke vrijdag gaat jumpen, is dat een marginaal of iemand die durft gaan voor waar hij toekomst in ziet? De oude vrouw die me toesnauwt dat ik niet in het midden van de straat moet fietsen, misschien wil ze me gewoon écht beschermen?En elke dag, elk moment maken we ons voorstellingen van een ander, gebaseerd op zulke kleine dingen.

Zo ga je je uiteindelijk afvragen wat jezelf nu eigenlijk bepaalt. Is de voorstelling die we ons van onze eigen ik maken niet meer dan een utopie voor de onvolmaakte ík?Eerlijk waar, ik heb er geen idee van.