nog steeds examens...

We zijn intussen enkele dagen verder en, zoals gewoonlijk, heb ik weer m'n mening mogen herzien over bepaalde vakken. Beste heer Heysse, u bent uit de gratie gevallen wegens het werkelijk abominabele niveau van hoofdstuk 5.
Aan de vriendelijke jongeman, die ons allen attent maakte op het bestaan van de uiterst smakelijke website kakken.nl onder het mom van samenvattingen filosofie, u weze ook gedankt: ik denk dat ik enkele van de tips, vermeld op de betreffende webstek, goed heb kunnen gebruiken. Vooral het deel over de relativiteit van de fecale materie en het verband 'rectaal georienteerd taalgebruik- exacte wetenschap' was erg verhelderend. Ik denk dan ook dat het schoolcollege vergenoegd zal zijn te zien welk een inzet u tentoon heeft gespreid bij het aldus helpen van uw medeleerlingen. Misschien krijg je wel een pluspuntje?

Al bij al was het examen Wijsbegeerte niet verrassend: 4 vragen waar we in totaal zo'n 1400 woorden over moesten spreiden ( "JAAA, je mag gerust een beetje meer of minder, meneertje vragensteller!" wist een attente leerling nog als tip te verkrijgen bij Timmie), het type vragen waar je zo'n beetje heel de cursus voor kunt kopiëren en nog steeds geen sluitend antwoord hebt gegeven. Maar ach ja, het blijft wel aangenaam, zo'n examen invullen. Twee zinnetjes op je kladblad schrijven, beseffen dat je daar je tijd niet aan wil verspillen en meteen alles op je examenkopij schrijven, in de hoop dat je eerste versie een goede is, eventjes door het raam kijken, zien dat er mensen op het dak staan, je afvragen wat die in godsnaam van plan zijn, een halfuurtje later beseffen dat er nog drie vragen waren en toch nog ruim op tijd klaar zijn. Zó hoort een examen te gaan!
Thermodynamica was echter een pak minder relaxen. De aloude techniek van het meteen in net schrijven had me weer es goed liggen: een hele pagina met twee vragen op heb ik mooi in het paars gearceerd met een verwijzing naar een mooiere versie op het kladblak erop gesuperponeerd. Merken dat je misschien toch je theorie ietsje beter uit je hoofd had geleerd in plaats van op eigen redeneringsvermogen te vertrouwen (en dat meteen ook maar even goed te overschatten, waardoor je je zwetend elke stap met moeite weer voor de geest probeert te halen) werkt ook niet altijd stimulerend.
Een attente leerling had ook dit keer weer een vraagje, maar de snoodaard liet ons niet meeluisteren, want hij kon wel eens iets 'verklappen'!
Oh god nee, wat zou dat sneu zijn, dan zou de verrassing er helemaal af zijn! Ik stond mezelf dan ook toe een licht onderdrukt kreetje te slaken toen ook ik Patje's verrassing tevoorschijn zag komen. Nou zeg, een rendement van 66,6%, jij gekkerd!


Nog 4 te gaan en dan kan ik weer gaan leven...